Grenzen aangeven is belangrijk, niet alleen voor jezelf maar ook voor een ander.
Sommige mensen hebben geen idee waar hun grens ligt en daar komen ze vaak achter door te ervaren als over hun grens gegaan is. Oh, dat voelt niet goed, de volgende keer ga ik het anders doen.
Maar niet iedereen leert dit gelijk en zo kan het gebeuren dat je heel lang anderen over je grenzen laat gaan. Tot er een moment komt dat je bewust wordt van dit patroon, het duidelijk ziet en dan besluit om hier iets aan te doen. Ik zie het als een eerste stap naar verandering.
In plaats van jezelf te veroordelen dat je het weer hebt laten gebeuren kan je er ook anders naar kijken: woaw, ik ben bewust dat ik over mijn grenzen heb laten gaan. Hoe zou het zijn als ik een volgende keer eerder bewust ben hiervan?
Wat kan ik doen om duidelijker te zijn waar mijn grens ligt?
Ben ik duidelijk geweest in mijn communicatie?
Heeft de ander eigenlijk wel begrepen waar mijn grens ligt?
Stel jezelf vragen – of laat een ander vragen stellen – om duidelijkheid voor jezelf te krijgen. En nogmaals, niet omdat het fout is, maar om meer bewustwording hierop te krijgen.
Ik kom ook regelmatig tegen dat de grens wel bekend is, maar omwille van de ander er niks van gezegd wordt. We zouden de ander kunnen kwetsen, of om de lieve vrede te bewaren zeg ik er maar niks van. Ook een interessante: zo erg was het nou ook weer niet. Goed praten van iets wat niet goed aanvoelt.
Hoe erend is dit naar jezelf?
Hoe erend is dit naar de ander?
Wie kwetst je het meest als je niks zegt? Ja, jezelf.
Een mooie oefening die we regelmatig in onze workshops of in privé sessies doen is het 3 minuten spel. Spreek met een partner af dat exact gedaan wordt wat gevraagd wordt.
Ik geef aan wat ik 3 minuten wil ontvangen, hoe ik het wil ontvangen: wil je mijn zacht hand strelen, de bovenkant en de onderkant tot mijn pols; eerst de linkerhand en dan mijn rechterhand.
vervolgens herhaalt de ander exact wat ik gevraagd heb. Klopt er iets niet, dan zeg ik nog een keer wat ik wil, totdat het goed is. Dan pas zeg ik: ja, dat is goed.
Ontvang dan de aanraking.
De bedoeling is dat je niet meer gaat doen dan gevraagd is. Je kan dit spel zo lang doen als je wilt en iedere keer iets anders vragen. Zo leer je vragen wat je wilt, het aangeven van je grenzen, je leert vertrouwen dat de ander exact doet wat jij vraagt, je leert jezelf veilig te voelen en je leert te ontvangen.
Hoe wordt het nog beter dan dit?
